Պատմում է գյուղապետ Նորայր Մխիթարյանը
«Ջաջուռը ստեղծվել է 1828 թվականին, այստեղ ծնվել է Մինասը։ Գյուղը 226 տնտեսություն ունի։ Տարիներ շարունակ, մինչ երկրաշարժը, գյուղը եղել է մի փոքրիկ քաղաք իր բոլոր կուլտուր-կենցաղային հարմարություններով. մանկապարտեզ, դպրոց, կենցաղի տուն, փոստ, թանգարան, մշակույթի տուն։ Աղետը ավերեց գյուղը հարյուր տոկոսով։ Ներկայումս գյուղում չկա ոչ մի կուլտուր-կենցաղային օբյեկտ։ Դպրոցը փայտաշեն տնակում է։ Ունենք 204 աշակերտ։ Տնակն էլ արդեն շարքից դուրս է եկել Ջաջուռի բնակլիմայական պայմանների պատճառով։ Ունենք փոքրիկ, փայտաշեն ակումբ, որը զուրկ է հարմարություններից, մանկապարտեզ ունենք, բայց չի գործում։ Սննդի հարցը չենք կարողանում լուծել։ Հետերկրաշարժյան ընթացքում պետականորեն կառուցվել է 54 բնակարան եւ 31 կիսակառույց կա։ Նախատեսված էր կառուցել 225 բնակարան։ 54 բնակարանից 26-ը կառուցել է ՀԲ-ն, իսկ մնացածը՝ ուզբեկ շինարարները։ Այս բոլորը կառուցվել է մինչեւ 1992 թիվը, դրանից հետո ոչինչ չի կառուցվել։ Նախատեսված է Ջաջուռում 1999-2001 թթ. կառուցել եւս 130 բնակարան»։
