Հարցազրույց կոմպոզիտոր Ժիրայր Շահրիմանյանի հետ
– Արցախում պրեմիերա ունեիք՝ ձեր «Արցախ» խմբերգի արցախյան պրեմիերան: Հատկապես հիմա, Արցախում իրականացվող ցանկացած նախագիծ նոր բովանդակություն է ձեռք բերում, ձերն ինչով է յուրահատուկ:
– Արցախի հեքիաթային աշխարհն առաջին անգամ ոտք եմ դրել 15 տարի առաջ: Դրանից հետո բոլոր այցերս կապված են եղել Շուշիի «Վարանդա» երգչախմբի հետ, որի հիմնադիրն ու անփոփոխ ղեկավարը մեր հայրենիքի ու ազգային արվեստի նվիրյալ լիբանանահայ խմբավար, շվիահար Զաքար Քեշիշյանն է: Հենց նրա հետ ջերմ բարեկամությունը եւ բեղուն համագործակցությունը խթան հանդիսացան, որ ես անդրադառնամ մինչ 2010 թվականը ինձ համար դեռ չփորձված մանկական խմբերգի ժանրին: Այս տարի հնչած «Արցախ» խմբերգս արդեն 14-րդ խմբերգն էր գրված Վարանդայի համար, այդ խմբերգերից մոտ կեսն արդեն հնչել են այս 12 տարիների ընթացքում:
Այո, հիմա Արցախում լինելը, մեր քույրերին ու եղբայրներին զորավիգ լինելու, նրանց գոտեպնդելու առաքելությունը ունի նաեւ: Սա պետք է գիտակցի Հայաստանում եւ սփյուռքում ապրող ցանկացած հայ: Իսկ յուրահատկությունը նրանում է, որ երգը գրվել է վերջին պատերազմից հետո, պոետ Խաչիկ Մանուկյանի դրամատիկ բանաստեղծությամբ, նվիրված հենց այդ պատերազմում մարտիրոսացած իր որդուն: Խմբերգը ստեղծելուց անշուշտ անցել եմ այդ հոգեվիճակի միջով, փորձել եմ փոխանցել եւ ցավը, եւ ապագա վերածննդի հույսը:
Կարդացեք նաև
– Կամերային նվագախումբը կատարելու է ձեր սիմֆոնիան՝ Ռուբեն Ասատրյանի ղեկավարությամբ: Ինչ ակնկալիքներ ունեք՝ կոմպոզիտոր, դիրիժոր, նվագախումբ, ունկնդիր ներդաշնակության հասնելու առումով:
– Այս տարի մեր միությունը նշում է իր հիմնադրման 90-ամյակը: Բազմաթիվ համերգներ, մրցույթներ են ընթանում սկսված տարեսկզբից:
Ուրախ եմ, որ իմ N2 սիմֆոնիան՝ գրված լարային նվագախմբի համար, նույնպես ներառվել է ծրագրերի մեջ: Մեր պետական կամերային նվագախումբը կազմված է լավ, փորձառու երաժիշտներից, իսկ Ռուբեն Ասատրյանը հայ կոմպոզիտորների լավագույն բարեկամ-դիրիժորներից է, ով միշտ անում է առավելագույնը մեր երաժշտությունը հանրահռչակելու համար՝ ի տարբերություն շատերի, որոնք բացարձակ անտարբեր են իրենց կողքը ստեղծվող արվեստի գործերի նկատմամբ:
Ինչպես միշտ, ակնկալում եմ գրագետ եւ նորի նկատմամբ հետաքրքրասեր ունկնդիր:
– Ձեր ստեղծագործությունը կատարվելու է Կոմպոզիտորների միության հիմնադրման 90-ամյակի շրջանակում: Հարցս գուցե տարօրինակ հնչի՝ ի՞նչ է տալիս Կոմպոզիտորների միության անդամ լինելը հատկապես երիտասարդ կոմպոզիտորին:
– Ես միության հետ սերտորեն համագործակցում եմ դեռ 2004-ից, չնայած դե յուրե անդամ դարձա միայն 2013-ին: Իմ կատարված գործերի զգալի մասը իրենց առաջին կատարումը ունեցել են հենց միության համերգների շնորհիվ: Սա արդեն անգնահատելի է, լինես երիտասարդ, թե ավագ: Շուրջ երկու տասնամյակ ամառային շոգերին, երբ միտքը դժվար է աշխատում, մեր միության Դիլիջանի հանգստյան տունը մեզ հնարավորություն է տալիս ներշնչվել մեր բնությամբ եւ վերջին երկու տարին՝ ի շնորհիվ մեր նախագահ Ա. Սաթյանի ջանքերի, արդեն հիանալի կենցաղային պայմաններում ստեղծագործել եւ հարստացնել հայ երաժշտության երկացանկը նոր ստեղծագործություններով:
– Ի՞նչ նորություններ սպասենք ձեզանից:
– Հաջորդ ամիս միությունը անելու է կամերային նվագախմբի համար գործերի մրցույթ, ես մասնակցելու եմ հատուկ այդ մրցույթի համար գրված «Պարտիտա» ստեղծագործությամբ: Նոյեմբերին կամ դեկտեմբերին պլանավորված է N3 կվարտետիս պրեմիերան Կոմիտաս ազգային քառյակի հետ, որի հետ արդեն երջանկություն եմ ունեցել աշխատել մի քանի տարի առաջ: Նաեւ դեկտեմբերին կլինի մեծ համերգ Գերմանիայում միայն իմ երաժշտությամբ: Մեծ նախագիծ է, որի մասին կխոսենք ավելի ուշ:
Զրուցեց Գոհար ՀԱԿՈԲՅԱՆԸ
«Առավոտ» օրաթերթ
14.09.2022
