Ազգային ժողովում տեղի ունեցած վերջին քննարկումները սոսկալի էին իրենց անհամարժեքությամբ։ Մի ամբողջ օր տասնյակ մարդիկ, փողկապներով կամ առանց դրանց, դեմքի իմաստուն արտահայտությամբ, իսկ հիմնականում՝ առանց դրա, խոսում էին «սխալների», «թերությունների», «բացթողումների» մասին։ Խոսում էին այնպիսի ու այնքան անհոգ առոգանությամբ, կարծես խոսքը սովորական երկրի սովորական նախընտրական իրականության մասին է։
Նրանք մոռացել են, իսկ գուցե երբևէ չեն զգացել այն աղետն ու արհավիրքը, որն իրենց ձեռամբ պատուհասել է հայ ժողովրդին, Արցախին ու Հայաստանին։ Նման ողբերգությունից հետո սովորական ռեժիմի հանգույն՝ «սխալների» ու «բացթողումների» մասին խոսելն անմեղսունակություն է, և ոչ միայն՝ քաղաքական։ Բայց նրանք ոչ միայն ուղղակի խոսում են, այլ, ինչպես ինքնախոստովանվում են՝ նաև հանգիստ քնում այն գիշերներում, որոնք իրենց պատճառով դժոխային են դարձել՝ առնվազն մի քանի հազար, իսկ լայն իմաստով՝ միլիոնավոր մարդկանց համար։
Հարություն ԱՎԵՏԻՍՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «168 ժամ» թերթի այսօրվա համարում
