Մայիսի 24-ի հեռուստաքարոզարշավում ամենանշանակալիցն, անկասկած, ՀՀՇ վարչության նախագահի ելույթն էր։
Պարզվում է, որ խոստմնազանց լինելու եւ մեկուսարանից ազատ արձակվելուց երեք օր անց լրագրողների հարցերին պատասխանելուց Վանո Սիրադեղյանի հրաժարումի պատճառը հետեւյալն է. ավելի քան տասնամյա իր քաղաքական գործունեությունից հետո, գոնե վերջին տարում մամուլի հետ միշտ շփվելուց հետո նա հանկարծ հասկացել է. «Հարցերի այն շրջանակները, որ հետաքրքրում են լրագրողներին, չի հետաքրքրում ժողովրդին»։ Եվ համոզվել է, որ մարդկանց հետաքրքրում են մատչելի գնով ալյուրի, աղի, ցածր սակագների հարցերը. «Բառացիորեն չի հետաքրքրում՝ ով է իշխանության գլուխ, ինչ կուսակցություններ են մասնակցում ընտրապայքարին»։
Հավելենք, ժողովրդին, ի տարբերություն նրան մաս չկազմող լրագրողների, երեւի բոլորովին չի հետաքրքրում, նախ որտե՞ղ էր Վանո Սիրադեղյանը։ Երկրորդ, ի՞նչ պատասխաններ ունի իր դեմ արդեն ուղղակի ցուցմունք տվող երկրորդ անձնավորության առնչությամբ, որի դատավարությունը սկսվեց երեկ։ Արդյոք կվերադառնա՞ր, եթե Սերժ Սարգսյանը հրապարակավ չհայտարարեր, թե Սիրադեղյանի գտնվելու վայրը հայտնի է եւ նրան հետ բերելու միջոցներ են ձեռնարկվում։ Հեռուստաելույթում վերադարձի առնչությամբ իր պարզաբանումը միայն նոր հարցերի տեղիք տվեց։
Քանի չկան այս եւ այլեւայլ հարցերի հստակ պատասխանները, բավական թերահավատ ես այն ամենի նկատմամբ, ինչ Վանո Սիրադեղյանը գուցե խիստ տեղին մենախոսում է մեր դատարանների, մեղավորներ որոնելու, Արցախի եւ մնացած ամեն ինչի մասին։
