ԵՊՀ պատմության ֆակուլտետի դեկան Էդիկ Մինասյանն այսօր Aravot.am-ի հետ զրույցում հայտարարեց, որ հրապարակված ձայնագրությունը, ըստ որի ինքն արգելում է ուսանողներին եւ դասախոսներին մասնակցել ցույցերին՝ սպառնալով հեռացնել բուհից, կեղծված է:
Մեր հարցին՝ ինչպե՞ս կարելի է ձայնագրությունը կեղծել, պարոն Մինասյանը պատասխանեց, որ հնարավոր է տարբեր թեմաներով քննարկումների ձայնագրությունների հատվածներից է չարչրկված ձայնագրությունը «հավաքվել»: «Իբր ես ասել եմ՝ ի՞նչ սահմանադրական իրավունք, մինչդեռ նման բան չէի կարող ասել, ընդհակառակը՝ ուսանողներին միշտ էլ ասում եմ՝ դասերից հետո ձեր սահմանադրական իրավունքն է, ուր ուզում եք գնացեք: Ախր ես ինքս Արցախյան շարժման մասնակիցներից եմ եղել, ու այսօր ինձ համար շատ վիրավորական է, որ փաստերն աղավաղում են: Սադրանք եմ տեսնում այդ ամենի մեջ եւ զարմանում եմ, թե ո՞րն է այդ ամենի նպատակը, մանավանդ ես այն անձնավորությունը չեմ, որին պետք է հատուկ նշանառության թիրախ դարձնել: Հավանաբար տվյալ պարագայում ուզում են իմ միջոցով ինչ-որ խնդիրներ լուծել: Հնարավոր է՝ պատվեր են կատարում»,- Aravot.am-ի հետ զրույցում նշեց դեկանը:
Հավելեց, որ «հոգուն մեղք անել» չի ուզում եւ կոնկրետ անուն չի կարող տալ, բայց արդեն մեկ-երկու ամիս շարունակվող գործընթացները իրեն հետեւյալ եզրահանգման են բերել. «Որոշ ընկերները պատվեր են կատարում, չնայած կոնկրետ փաստ չկա ձեռքիս տակ: 2008 թվականից անցել է շուրջ 5 տարի եւ 5 տարվա վաղեմություն ունեցող ի՞նչ փաստաթուղթ կարող էին բերել, մանավանդ մի տեղ հիշատակվում է, թե դեկանը 2008 թվականին, մի ուրիշ տեղ իմ մասին ասվում է ամբիոնի վարիչը, երրորդ տեղում գրում են՝ ընտրական զարգացումների ժամանակ, չորրորդում՝ հետընտրական շրջանում…Եվ սա այն դեպքում, երբ
ա) այդ ժամանակ ես անգամ քաղաքում չեմ եղել,
Կարդացեք նաև
բ) 2008-ին դեկան չեմ եղել, ընտրվել եմ 2009-ի փետրվարին…»:
Մեր հարցին՝ նկատի ունի, որ մի մեծ պատմության մեջ ինքը դարձել է քավության նոխա՞զ, Էդիկ Մինասյանը պատասխանեց. «Այո, այո…եւ դա շատ ցավալի է: Մարդիկ այս ամենը նպատակադրված անգամ անձնական վիրավորանքի հարթություն են տեղափոխում, ինչը զայրացնում է: Եվ բնական է՝ եթե քեզ վիրավորում են, դու նույնիսկ դատի տալու մասին պիտի մտածես, ախր չեն թողնում, չեն թողնում, որ նորմալ աշխատանքային պրոցեսը գնա, ամեն ինչ լարվածության մեջ է»:
Գոհար ՀԱԿՈԲՅԱՆ
