Հատված ՀԱԿ արտաքին հարաբերությունների պատասխանատու Վլադիմիր Կարապետյանի հետ հարցազրույցից:
– Առաջիկա օրերին սպասվում է նաեւ երկու երկրների արտգործնախարարների հանդիպում, հակառակորդի քայլերն արդյո՞ք պայմանավորված են այդ հանդիպումով, եւ արդյո՞ք բեկումնային փաստաթուղթ է դրվելու սեղանին, որն ստիպում է Ադրբեջանին նման գործողություններ ծավալել։
– Ես կարծում եմ՝ Էդիկ Նալբանդյանն ավելի լավ է ներկայացնի տարեկան հաշվետվությունը եւ պատասխանի այն հարցերին, որ ընդդիմությունը ներկայացրել է, ձեռնամուխ լինի այն խնդիրներին, որոնք առկա են, նկատի ունեմ Հայաստանի մարտահրավերները, չլուծված հարցերը, իսկ ինչ վերաբերում է հերթապահ հանդիպմանը, ի՞նչ ասեմ… Մեր զինվորին պետք է սպանեն սահմանի վրա, Էդիկ Նալբանդյանը գնա նստի ու այդ ֆոնի ներքո բանակցություննե՞ր վարի, որեւէ դրական սպասելիք այդ հանդիպումից չունեմ։
– Ի՞նչը պետք է լինի հայկական կողմի համարժեք պատասխանն Ադրբեջանի ռազմատենչ հայտարարություններին եւ գործողություններին։
Կարդացեք նաև
– Գիտեք, Ձեր հարցն ավելի շատ ռազմական ոլորտին է վերաբերում, կարծում եմ՝ պետք է իսկապես համարժեք լինեն մեր արձագանքները, իսկ ամենակարեւորը մենք պետք է ավելի ուժեղ պետություն լինենք, ավելի մեծ հեղինակություն վայելենք, ինչն այսօր չի դիտվում, մեզ ոչ մեկ չի պաշտպանում, այսինքն՝ միջազգային հանրության կողմից մենք չունենք աջակցություն, մեր դիրքորոշումները, մոտեցումները շատ հաճախ անտեսվում են, սա զգալի կերպով թուլացնում է մեր դիրքերը, եւ այն անկայունությունը, որ կա արտաքին քաղաքական քայլերում, անհերքելի է. շարժվել երեք տարի մի ուղղությամբ, ապա թեքվել հակառակ ուղղությամբ՝ սա նույնպես չի ավելացնում մեր հեղինակությունը, վստահելիությունը, ինչից օգտվում է մեր հակառակորդը։ Այն, որ արտաքին աշխարհում մեր երկիրը
բացարձակ հեղինակություն չունի, դրա վառ ապացույցն է նաեւ այն, որ հունվարի 22-ին շվեյցարական Մոնտրո քաղաքում Սիրիայի հարցով համաժողովում շուրջ 40 երկիր մասնակցություն է ունենալու, իսկ Հայաստանը՝ ոչ, չնայած լինելով տարածաշրջանային պետություն, Սիրիայում ունենալով մեծ համայնք։ Սա հերթական վկայությունն է, որ մեր երկրի արտաքին դիվանագիտությունը որեւէ մասնակցություն չի ունենում նման կարեւորագույն միջոցառումներում այն պատճառով, որ հեղինակություն չունի միջազգային հարթակներում։
Լուսինե ՇԱՀՎԵՐԴՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում
