Բոլշևիկ, լենինյան և ստալինյան շրջանի պետական գործիչ Անաստաս Միկոյանի արձանը մայրաքաղաքում տեղադրելու՝ Երեւան քաղաքի ավագանու որոշումը բուռն կրքեր է հարուցել: Մտահոգված են նաեւ մի շարք մտավորականներ:
Հովհ. Թումանյանի անվան տիկնիկային թատրոնի տնօրեն, ռեժիսոր Ռուբեն Բաբայանը «Առավոտի» հետ զրույցում նշեց, որ այն պատճառաբանությունը, որ բերվում է Անաստաս Միկոյանի արձանը Երեւանում դնելու համար, գավառական է. «Ասում են՝ հայ ազգի ներկայացուցիչը զբաղեցրել է պաշտոն, ու չեն քննարկում, թե ինչ երկրում է դա եղել: Մինչդեռ հասարակարգը, որը գործել է այդ երկրում երկար տարիներ, եղել է հանցավոր, բազում հանցագործություններ է գործել բոլոր ժողովուրդների հանդեպ, որոնք բնակվել են այդ երկրի տարածքում: Այնպես որ՝ որեւէ տարբերություն չեմ տեսնում Հայաստանում Միկոյանի արձանը կտեղադրվի՞, թե՞ Բերիայի: Ցավոք սրտի, այս ամեն ինչը արդյունք է այն ուղղվածության, որը դրսեւորվում է մեր երկրում՝ իդեալականացնել այն ամեն ինչը, որ կապված է եղել Սովետական Միության հետ: Հայաստանի՝ Մաքսային միության մասնակցությունն էլ է այդ իդեալականացման արդյունք»:
Պարոն Բաբայանի խոսքով. «Օրինակ, Գերմանիայում ամենացածր դասարաններից աշակերտներին բացատրում են, թե ինչ է եղել նացիստական Գերմանիայում, եւ դա արվում է որպես պատվաստում, որպեսզի ապագա սերունդները այլեւս չհիվանդանան այդ կործանարար հիվանդությամբ: Մեզ մոտ, սակայն, այդ շրջանը հերոսացվում է, ներկայացվում որպես Հայաստանի ու հայ ազգի ամենալուսավոր շրջան եւ այդ տրամաբանության տակ էլ ծնվում են նման նախաձեռնություններ: Եթե այդ տեսակ արձան լիներ, եղածը քանդելու կողմնակից չէի լինի, բայց նորը տեղադրելն արդեն քաղաքական ակցիա է»:
Հավելենք, որ Միկոյանի արձանը նախատեսվում է տեղադրել Իսահակյան- Կորյուն փողոցների միջանկյալ պուրակում։ Միջնորդությունը քաղաքապետարանին ներկայացրել է Երեւանի գլխավոր ճարտարապետ Տիգրան Բարսեղյանը, որոշումը կայացվել է ավագանու ապրիլի 30-ի նիստում՝ քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանի գլխավորությամբ: Ընդ որում, Տարոն Մարգարյանի հայրը՝ լուսահոգի Անդրանիկ Մարգարյանը, խորհրդային տարիներին այլախոհ է եղել:
Կարդացեք նաև
Գոհար ՀԱԿՈԲՅԱՆ
Միկոյանի արձանի տեղադրումը Հայաստանի մայրաքաղաքում, կլինի դաճված կնիքը մեր երկրի մասին այն կարծիքի տակ,՝ որին համամիտ են բացի մեզնից, մնացած մեզ ճանաչող բոլոր երկրները։