Հայաստանի արտգործնախարարի տեղակալ Շավարշ Քոչարյանը երեկ հայտարարել է, որ Եվրասիական միությանը անդամակցելու Հայաստանի պայմանագիրը ուղարկվել է ներպետական համաձայնեցման: Այսինքն` Հայաստանի անդամակցության պայմանագիրը պետք է արժանանա Ռուսաստանի, Ղազախստանի և Բելառուսի դատին, որից հետո պետք է պարզ լինի անդամակցության ժամկետը:
Այսինքն` սա կարող է նշանակել, որ ամենայն հավանականությամբ մինչև սեպտեմբեր Հայաստանի անդամակցության հարցը, ըստ էության, դուրս է գալիս օրակարգից: Կասկած չկա, որ ներպետական համաձայնեցման փուլը տևելու է բավական երկար, հետո կասվի, որ եղել են մանր, տեխնիկական դիտողություններ, հետո կասվի, որ ուղարկվում է լրամշակման, և այդպես շարունակ, իսկ վերջում ժամկետ կտան սեպտեմբերի 1-ը` ասելով, որ մինչ այդ պետք է ամեն ինչ պատրաստ լինի ստորագրման: Սակայն դա էլ, իհարկե, երաշխիք չէ, որ ստորագրությունը հենց սեպտեմբերին էլ կլինի:
Այս ամենն արդեն իսկապես ձանձրալի է դառնում: Ձանձրալի վտանգավորության աստիճան: Եվ խնդիրն այն է, որ Հայաստանն ուղղակի հայտնվել է մի դեկորի վիճակում, որին անընդհատ ժամանակի մեջ տեղաշարժում են: Եվ Հայաստանի հասարակությունն էլ դարձել է այս տեղաշարժերին հետևող, կարծեք թե Հայաստանն ու հասարակությունը տարբեր մարմիններ, տարբեր օրգանիզմներ են, և մեկի տեղաշարժը մյուսին չի վերաբերում:
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
