Մարդիկ հոգնել են իշխանությունների անընդմեջ արդարացումներից ու ամեն ինչում նախկիններին ուղղված մեղադրանքներից։
Մեծ հաշվով, քաղաքականությունը վերածվել է պրիմիտիվ երևույթի, իսկ պետության իրական կառավարումը դարձել է ընդամենը դեկորացիա, երբ իրենց բուն գործառույթների իրականացման վրա կենտրոնանալու փոխարեն պետական ինստիտուտները դարձել են փիառի, սոցցանցերում լայվերի ու լայքերի գործիքի։ Իշխանությունների ապաշնորհությունն է պատճառը, որ մարդիկ Հայաստանում չեն տեսնում իրենց ապագան, քանի որ ինչքան Փաշինյանը շարունակում է մնալ իշխանության, այնքան երկիրը թուլանում է, նորանոր զիջումներ են կատարվում հակառակորդին, իսկ տնտեսությունը գլորվում է անդունդը։
Ընդ որում, հետաքրքրական է, որ ըստ ավիաընկերությունների կողմից տրամադրվող տվյալների, հիմնականում տոմսերի միակողմանի ամրագրումներ են, այսինքն՝ մարդիկ Հայաստան վերադառնալու ցանկություն չունեն։
Այսպիսով՝ համընդհանուր հուսահատության մթնոլորտը խոստանում է շատ դառը հետևանքներ ունենալ մեր՝ առանց այդ էլ ոչ բարվոք վիճակում գտնվող պետականության համար, քանի որ արդեն իսկ նկատելի են մեծ արտագաղթի առաջին լուրջ նախադրյալները։ Այս իրավիճակի ելքերից մեկն էլ այն է, որ իշխանության գան բարձր պրոֆեսիոնալիզմ ունեցող, հաստատակամ գործիչներ, որոնք կկարողանան համազգային նպատակների տանիքի տակ համախմբել հանրությանը և իրենց հետևողական քայլերի արդյունքում վերականգնել հայության հույսն ու հավատն ապագայի նկատմամբ։
Կարդացեք նաև
Արտակ ԳԱԼՍՏՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ՝ «Փաստ» օրաթերթի այսօրվա համարում։
