Շնորհավոր տոնդ, բարեկամս: Դու դեռ ջահել ես, ընդամենը 20 տարեկան: Բայց հասուն, անիմանալի ճակատամարտերում թրծված, հաղթանակած զինվորի կեցվածք ունես: Դու ծնվեցիր, երբ մեր նորանկախ Հայաստան աշխարհն ազգային վերածնության մեծ թռիչքի էր պատրաստվում: Դու առաջին օրից զինվորագրվեցիր նոր, ազատ ու անկախ, ունևոր կյանքի կառուցմանը: Ցավոք, կյանքը չգրված օրենքներ ունի…
Իմ, քո, բոլորիս ղեկավար այրերն այլ ճանապարհով գնացին: Սեփականաշնորհման պատրվակով հիմնովին քանդեցին մեր երբեմնի ծաղկուն երկիրը, մաս-մաս, թիզ առ թիզ բաժանեցին իրար մեջ և 20 տարում երկիրը մատնեցին սովի ու աղքատության: Ծայր առավ արտագաղթը, երկրից հեռացավ մեր մտավոր ուժի սերուցքը: Դու առաջին օրից պայքարի ելար ընդդեմ չարի, անարդարության, կողոպուտի: Լրագրային բազմազան ժանրերով մեծ կռիվ սկսեցիր հանուն արդարության:
Այս դժվարին ճանապարհին սև, կարկտաբեր ամպեր կուտակվեցին, կայծակներ որոտացին: Սակայն բոլոր արհավիրքներին համառ ու համբերատար կերպով դիմակայեցիր քո գլխավոր խմբագիր Արա Աբրահամյանի հմուտ զորավարությամբ: Իմ դիտարկումներով՝ «Առավոտի» գլխավոր զենքը նրա վերլուծական մտածողությունն է. դատարկ կրակոցներ, անհիմն մեղադրանքներ, փաստազուրկ հրապարակումներ չկան քո էջերում: Քաղաքական շահարկումներին, հաճախ գզվռտոցներին, տալիս ես սթափ ու անկողմնակալ գնահատականներ: Քեզ ամենից շատ մտահոգում են արտագաղթը, ազգային անվտանգությունը, ժողովրդի կյանքը, կենցաղը, ապրելակերպը, հոգեբանությունը:
Որպես վետերան ժուռնալիստ, ես ողջունում եմ քո խիզախումներով լի անցած ճանապարհը: Վստահ եմ, որ մադրասյան «Ազդարարից» սկիզբ առած հայ մամուլի պատմության մեջ իր արժանի տեղը կգրավի վաղորդյան տրամադրությամբ շնչող «Առավոտը»:
Կարդացեք նաև
Անդրանիկ Ավագյան
վետերան ժուռնալիստ
«Գյուղական հորիզոններ» ամսագրի գլխավոր խմբագրի նախկին տեղակալ
