Ընտրությունները դեռ չավարտված՝ սկսեցին կարծիքներ հնչել այն մասին, թե պետք է Ղարաբաղի ընտրական փորձը փոխանցել Հայաստանին, ընտրությունների ժամանակ Ղարաբաղից «դեսանտ բերել» (ենթադրաբար՝ որ Հայաստանում նույնպես նորմալ ընտրություններ կազմակերպեն) եւ այլն։
Ամոթ չլինի հարցնելը՝ Հայաստանում կոնկրետ ո՞ւմ է պետք փոխանցել Ղարաբաղի ընտրական փորձը։ Չլինի՞ որեւէ մեկը լրջորեն կարծում է, թե Ղարաբաղի ժողովուրդն ընտրելու ձեւը գիտի, իսկ Հայաստանի ժողովուրդը՝ ոչ։ Ասենք՝ ՀՀ քաղաքացիները գնում են ընտրատեղամասերը, վերցնում են քվեաթերթիկներն ու այս կամ այն թեկնածուի անուն-ազգանվան դիմաց ոչ թե «V»-աձեւ նշան են դնում, այլ նապաստակ նկարում, կամ, ասենք, ծալում են քվեաթերթիկը, դնում ծրարի մեջ, բայց քվեատուփը չեն կարողանում գցել ու «փուստ» են գցում։ Ամենայն պատասխանատվությամբ հայտարարում ենք՝ նման բան չկա. ե՛ւ Ղարաբաղում, ե՛ւ Հայաստանում քաղաքացիները ճիշտ քվեարկելու ձեւն էլ գիտեն, ծրարը քվեատուփը գցելու ձեւն էլ։ Հետեւաբար՝ «Ղարաբաղի ընտրական փորձը» պետք է ոչ թե Հայաստանին փոխանցել, այլ Հայաստանի իշխանություններին։ Այն պարզ պատճառով, որ ԼՂՀ իշխանությունները զանգվածային ընտրակեղծիքներ չեն կազմակերպում, իսկ ՀՀ իշխանությունները կազմակերպում են։
Մարկ ՆՇԱՆՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Չորրորդ իշխանություն» թերթի այսօրվա համարում
