Զարմանալու ոչինչ չկա: Գործում է պահանջարկի եւ առաջարկի կանոնը: Օրինակ, ներկայիս պայմանագրով Լիոնել Մեսսին «Բարսելոնայում» շաբաթական ստանում է 550 հազար եվրո, ինչը գրեթե 320 անգամ շատ է, քան ստանում է Իսպանիայի ներկայիս վարչապետ Պեդրո Սանչեսը, որը երկրի թիվ մեկ պաշտոնյան է:
Առաջին հայացքից խենթություն է, որ մարզիկներն ավելի բարձր են վարձատրվում, քան քաղաքական գործիչները, բժիշկները, ուսուցիչները եւ սոցիալական կարեւորություն ունեցող մասնագիտության տեր անձինք: Բայց այստեղ է, որ գործում է պահանջարկի եւ առաջարկի կանոնը: Ֆուտբոլում առաջարկը մոլորակի լավագույն լիգաների համար տաղանդավոր խաղացողների քանակն է: Իսկ պահանջարկը կազմում են նրանց ձեռք բերել ցանկացող ակումբները: Սակայն, ասենք, Մեսսիի նման տաղանդները հազվադեպ են առաջանում: Անգլիայում նախապատրաստության համակարգով անցնող 1,5 միլիոն պատանի ֆուտբոլիստներից միայն 180-ն են դառնում պրեմյեր լիգայի խաղացող:
Տաղանդավոր ֆուտբոլիստների պահանջարկը մեծ է, քանի որ նրանք մեծացնում են տիտղոսներ նվաճելու՝ ակումբների շանսերը: Բացի սա, մարզական առումով ամենահաջողակ ֆուտբոլային բրենդները հեռուստահեռարձակման իրավունքները վաճառելու ավելի շահավետ պայմաններ են ունենում:
Այստեղից էլ գալիս է լավագույններին հրավիրելու եւ մրցակիցներից ավելի շատ վճարելու արեւելյան երկրների ակումբների մղումը, որոնք նույնիսկ կարիերայի ավարտին մոտեցող աստղերին են հսկայական հոնորարներով հրավիրում:
Աշոտ ՀԱԿՈԲՅԱՆ
