ՀՀ Գլխավոր Շտաբի պետ Օնիկ Գասպարյանի կողմից վարչապետի հրաժարական պահանջելը, իշխանության և նրան աջակցող «առաջադեմ» գործիչների կողմից որակվեց, որպես ռազմական հեղաշրջման փորձ։ Ժողովրդավարության արժեքներին հավատարիմ գործիչները հիշեցին նաև հույժ կարևոր՝ բանակի չեզոքության սահմանադրական նորմը նույնպես։
Հիշեցում․
-1995թ․ հուլիսի 5-ի խորհրդարանական ընտրությունների և սահմանադրական հանրաքվեի հաջորդ օրը ԱՄՆ դեսպան Հարրի Գիլմորը հայտարարեց, որ ինքն անձամբ ականատես է եղել, թե ինչպես էր բանակային նույն զորամասը քաղաքի տարբեր ընտրատեղամասերում շարքով և ցուցումով քվեարկում։
-1996թ․ նախագահական ընտրություններից հետո, ՀՀ Պաշտպանության նախարար Վազգեն Սարգսյանը հայտարարեց․ «Եթե ընտրություններում ընդդիմությունը նույնիսկ 100% ձայն հավաքեր, միևնույնն է իշխանությունը չէինք հանձնի»։
Կարդացեք նաև
-2008թ․ հանրահավաքի ժամանակ ընդդիմության առաջնորդ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը ողջունեց ՀՀ Պաշտպանության փոխնախարարներ Մանվել Գրիգորյանի և Գագիկ Մելքոնյանի միացումը «ժողովրդին»։ Եվ հավաքված ամբոխը ցնծում և վանկարկում էր «Ման-վել, Գա-գիկ»։ Դիվական ժպիտը դեմքին ցնծում և վանկարկում էին նաև այսօրվա վարչապետն ու նրա խամաճիկները։
-Ստի և կեղծիքի հեղափոխության արդյունքում իշխանության եկած վարչապետը, առաջին իսկ օրից սկսեց բանակի ապաչեզոքացումը, հեռացնելով և քր․ գործեր հարուցելով փորձառու հրամանատարների դեմ, նպատակ ունենալով բանակը վերջնականապես դարձնել իրեն կից կառույց։
Չգիտես ինչու, վերը նշված օրինակները,այսօրվա իշխանության ներկայացուցիչները և նրանց հոգով և սրտով պաշտպանող «առաջադեմ» գործիչները ոչ միայն չեն նկատել ու քննադատել , որպես պետական հեղաշրջման փորձեր ու չեն հիշել բանակի չեզոքության մասին , այլև ողջունել են։
Եվ հանկարծ․․․
Ինքս, Օնիկ Գասպարյանի հայտարարությունը գնահատում եմ, որպես ուշացած, բայց այնուամենայնիվ պետական գործչի հայտարարություն, ով խորապես մտահոգված է հայոց պետականության հնարավոր կորստով։
Ավետիք Իշխանյան
