Ո՞վ է հիմա հիշում «Չենք լռելու», «Արարում եմ», «Հիմա» նախաձեռնությունների մասին. «Հրապարակ»

Արդեն կորցրել ենք տարբեր նախաձեռնությունների, ճակատների, դաշինքների, շարժումների հաշիվը։ Դրանք ծնվում ու մեռնում են մեկ օրվա կյանք ունեցող թիթեռնիկների նման։ Դրանցից շատերի մասին թերեւս միայն նախաձեռնողներն են հիշում, մեկ-մեկ էլ՝ շատ լավ հիշողություն ունեցող լրագրողները, որոնք, դրանց ծննդի մասին լսելով, արագ ոգեւորվում են, վազում լուսաբանելու՝ հույս ունենալով, որ այս մի նախաձեռնությունը, այս շարժումը վերջապես երկար կյանք կունենա եւ ինքն էլ կյանք կպարգեւի։ Նոր մտքի, ինչ-որ փոփոխության, կենսունակ մի միավորի հիմք կդառնա։

Ավաղ, ոգեւորությունը շատ կարճ է տեւում։ Հաճախ «նորածինը» շատ կարճ է ապրում, երբեմն անգամ «մեռած է ծնվում»։

Ո՞վ է հիմա հիշում «Չենք լռելու», «Արարում եմ», «Հիմա», «Բանակն իրականում», «Մենք ենք այս քաղաքի տերը», «Դուրս մեր գրպանից», բնապահպանական եւ այլ նախաձեռնությունները, որոնք ասուպի պես փայլատակեցին եւ մարեցին կամ շատ հազվադեպ են հիշեցնում իրենց մասին:

Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հրապարակ» թերթի այսօրվա համարում