Գերմանիայի վարչապետ Հելմուտ Քոլն ընդհատեց իր պաշտոնական հանդիպումները եւ շտապ հայրենիք վերադարձավ՝ երեքշաբթի օրը Գերմանիայում տեղի ունեցած երկաթուղային աղետի պատճառով: Անցած տարի, երբ Ռուսաստանի գավառական քաղաքներից մեկում վթարի ենթարկվեց դպրոցական ավտոբուսը, երկրում սուգ հայտարարվեց: Երկու դեպքում էլ զոհերի թիվն ահռելի չէր: Պարզապես պետությունը հարգում է իր քաղաքացիների հիշատակը: Հսկայական բնակչություն ունեցող Գերմանիայի եւ Ռուսաստանի իշխանություններն այդպես են վերաբերմունք արտահայտում իրենց քաղաքացիների նկատմամբ:
Մեզանում, վերջին տարիների ընթացքում, ցավոք, ձեւավորվել են պետական իշխանության եւ հասարակության հարաբերությունների այլ չափանիշներ: Իհարկե, Աստված հեռու պահի հայերիս բոլոր մեծ ու փոքր աղետներից, բայց մենք այնքան քիչ ենք, որ նույնիսկ մեկ հայի ողբերգական մահը մեծ կորուստ է պետության համար: Եվ, հետեւաբար, մեկ կյանքի գինը մեզ համար պետք է շատ ավելի թանկ լինի, իսկ մեկ անհատի նկատմամբ պետության հարգանքը՝ շատ ավելի մեծ: Մեր իշխանավորները, որոնք այդքան շատ են սիրում մասնակցել մասունքների ու աճյունների թաղման եւ վերաթաղման արարողություններին, դեռեւս չեն գիտակցել, որ հուսալքությունից ինքնահրկիզված կամ կամուրջից իրեն գցած մեկ մարդն արդեն արհավիրք է: Եթե, ըստ պաշտոնական տվյալների, մեր համաքաղաքացիների 54 տոկոսը սոված է մնում, ապա դա արդեն աղետ է: Այդ առիթով, բնականաբար, չարժե ազգային սուգ հայտարարել կամ էլ ընդհատել պաշտոնական եւ գործնական շրջագայությունները: Պետական մեքենան պարտավոր է աշխատել նույնիսկ այն դեպքում, երբ վարորդների անշնորհքության պատճառով վթարի են ենթարկվում շարքային քաղաքացիները:
