Ե՞րբ եւ ո՞ր գործիչն է խոստովանել. «1988 թվականին շարժման շարքերը խցկվեցին որոշ հոգեկան հիվանդներ, կամ անհավասարակշիռ մարդիկ, կամ սադիստներ։ Մեզանից շատերի մեջ անքննադատ վերաբերմունք կար այդպիսի տարրերի նկատմամբ։ Այսպես ասենք, օրինազանցներին բաժանում էինք երկու մասի՝ մեր օրինազանցներ եւ նրանց օրինազանցներ։ Ամենայն հավանականությամբ, Աստված ինձ պատժեց նաեւ նրա համար, որ ես որոշ թուլություն եմ ունեցել մեր սրիկաների նկատմամբ»։
ՆԱԽՈՐԴ
Ոչ այնքան հետաքրքիր է ճիշտ պատասխանը, որքան ենթադրությունները, թե ով կարող էր խոստովանած լինել. «Վերջին 10 տարիների ընթացքում շատ-շատերն են ուրիշներից խորհուրդ հարցնում, տեռորը կփրկի՞, թե՞ ոչ։ Այս հայացքը վերջին տարիների ընթացքում ընդունված է եղել։ Ես ինքս շատ անգամ եմ կանխել նման հարցեր»։ Շատերը համոզված էին, թե այդպիսի բան ասողը կա՛մ Սերժ Սարգսյանը պիտի լիներ, կա՛մ Սամվել Բաբայանը, կա՛մ Վանո Սիրադեղյանը, կա՛մ էլ գոնե… Վազգեն Մանուկյանը։ Նշանավոր «ահաբեկիչների» այս փառապանծ շարքի համեմատ մի տեսակ ամոթ էլ է խոստովանել, որ իրականում ՍԻՄ-ի նախագահ Հրանտ Խաչատրյանն էր հոկտեմբերի 27-ից ընդամենը 2 օր անց նման բան ասել։
