Տարածաշրջանում հայերի ազգային ինքնությունը խորհրդանշող Սուրբ Կիրակոս եկեղեցին քրդերի համար դժվար հարցեր է բարձրացնում:
«Վերջերս վերականգնված հայկական եկեղեցին դարձել է իրենց մշակութային նույնականությունն ու հավատքը վերականգնելու ուղղությամբ աշխատող՝ Թուրքիայի հիմնականում քրդաբնակ հարավ-արևմտյան շրջանում բնակվող հայերի հավաքատեղին»: Այսպես է սկսվում Ստամբուլում «Ամերիկայի Ձայն»-ի թղթակից Դորիան Ջոնսի «Հայկական եկեղեցին նպատակ է հետապնդում բուժելու անցյալի վերքերը Թուրքիայի քրդաբնակ շրջանում» խորագրով հոդվածը, որտեղ հեղինակը գրում է Դիարբեքիր (Տիգրանակերտ) քաղաքի Սուր արվարձանում գտնվող Սուրբ Կիրակոս հայկական եկեղեցու մասին, որը բազում տարիներ լքված է եղել և վերականգնվել է ընդամենը երկու տարի առաջ:
«Հարյուրավոր մարդիկ այցելել են եկեղեցում այս տարվա սեպտեմբերին անցկացված տոնակատարությունը: Չնայած եկեղեցին դեռևս ակնկալում է քահանայի նշանակումը, Արմին Դեմիրճյանը, որն այժմ հոգ է տանում եկեղեցու մասին, ասում է, որ եկեղեցին արդեն իսկ դարձել է հայկական ինքնության կարևոր խորհրդանիշներից մեկը», – գրում է Ջոնսը:
«Եկեղեցին ամեն ինչ է ինձ համար: Այն մեր պատմությունն է: Այն մեր մշակույթն ու ժառանգությունն է: Այն մեր նախնիների նվերն է մեզ: Որպես հայ՝ ես ինձ այստեղ եմ տեսնում: Ես որպես քուրդ եմ դաստիարակվել. ոչինչ չգիտեի իմ հայ լինելու մասին», – ասում է Դեմիրճյանը, որի ընտանիքի պատմությունը նման է Հայոց ցեղասպանությունը վերապրած բազմաթիվ ընտանիքների ճակատագրին: Դեմիրճյանի հայրը, հայ բազմաթիվ երեխաների նման, որդեգրվել էր տեղաբնակների ընտանիքների կողմից և որպես մահմեդական էր դաստիարակվել:
Կարդացեք նաև
«Եկեղեցին կանոնավոր այցելող Մելիքե Գյունալի նման որոշ հայեր այժմ քրիստոնեություն են ընդունում: Մելիքեն բազում տարիներ գաղտնի էր պահում իր ինքնությունը, սակայն եկեղեցու վերաբացումը նպաստել էր իր ինքնությունն ու հավատքը հրապարակավ ամբողջությամբ ընդունելուն», – գրում է «Ամերիկայի Ձայն»-ի թղթակիցը՝ մեջբերելով Գյունալի խոսքերը, որի համաձայն նա շաբաթական երեքից չորս անգամ այցելում է եկեղեցի՝ մոմ վառելու համար:
Արմեն Հովհաննիսյան
Նյութի մանրամասները կարդացեք սկզբնաղբյուր կայքում
