Ինչպե՞ս եղավ, որ հայ մարդիկ, ՀՀ քաղաքացիներ, առանց որեւէ խղճի խայթի եւ ազգային գիտակցության թշնամի երկրի արտադրանքը ներմուծեցին Հայաստան. «Ազգ»

Ադրբեջանական խնձորների առնչությամբ չբարձրացված հարցադրումները

Հայաստանում ադրբեջանական խնձորների ապօրինի ներմուծման եւ վաճառքի մասին շատ խոսվեց, բայց հիմնական հարցադրումները չարվեցին: Մասնավորապես, ինչպե՞ս եղավ, որ հայ մարդիկ, ՀՀ քաղաքացիներ, առանց որեւէ խղճի խայթի եւ ազգային գիտակցության թշնամի երկրի արտադրանքը ներմուծեցին Հայաստան, իսկ մյուսներն էլՙ կաշառք ստացան եւ թույլ տվեցին դա անել: Այդքան շուտ մոռացա՞ն ապրիլյան պատերազմը, 90-ականների արցախյան պատերազմը, մեր զոհված եւ հաշմանդամ դարձած զինծառայողներին, նրանց թափված արյունն ու նրանց հարազատների վիշտն ու արցունքները: Կամՙ քանի՞ օր կամ շաբաթ վաճառվեցին մեր առեւտրային կետերում ադրբեջանական խնձորները ու ինչպե՞ս դա չնկատեցինք վաճառքի հենց առաջին օրը, կամՙ ինչո՞ւ են ոմանք, հատկապես պետական պատասխանատուներն ու սպառողների շահերի որոշ «պաշտպաններ» խնդիր համարում առաջին հերթին խնձորների ապօրինի ներմուծված լինելը, այլ ոչ թե դրանց ադրբեջանական լինելը, ավելինՙ նշում, որ ադրբեջանական լինելու պատճառով իրավունք չունենք արգելել դրանց ներմուծումը: Կամՙ եթե Ադրբեջանը թշնամի երկիր է, ապա մի՞թե Թուրքիան բարեկամ է, որտեղից ներմուծվող թե՛ սննդամթերքի, թե՛ բազմազան այլ ապրանքների պակաս չունենք:

Ադրբեջանական խնձորները ներմուծվեցին, որովհետեւ մեզ համար վաղուց արդեն սովորական է դարձել թուրքական ապրանքներ ներմուծելն ու սպառելը, որովհետեւ ոչ բնակչությունը, ոչ պետությունը դրանց մեջ ոչ ազգային անվտանգությանը, ոչ մարդկանց առողջությանն ու կյանքին ուղղված վտանգ, ցավոք, չեն տեսնում եւ համարժեք քայլեր չեն ձեռնարկում: Ո՞րն է ադրբեջանական խնձոր ներմուծողների տրամաբանությունըՙ եթե Թուրքիայի իրականացրած ցեղասպանությունը, պատմական հայրենիքի կորուստը, դարավոր հալածանքներն ու ստորացումները «կուլ տվեցինք», ապա ինչո՞ւ չպիտի ներենք մյուս թշնամունՙ Ադրբեջանին: Թուրքական ապրանքներ գնելը սովորական դառնալը, արեւմտյան գլոբալիստականՙ ինքաոչնչացման տանող «տոլերանտության» քարոզները, որի դրսեւորումներից են «ադրբեջանցիներն էլ են մարդ» կամ նմանատիպ այլ հայտարարությունները, դրանց հիման վրա ոմանցՙ հատկապես երիտասարդների մի մասի մոտ ձեւավորված մտածելակերպը, մեր իրականության մեջ վահան մարտիրոսյանների եւ տիգրան խզմալյանները ի հայտ գալըՙ այս ամենին պետք է հաջորդեր այնպիսի մի բան, ինչպիսին էր ադրբեջանական խնձորների հայտնվելը Հայաստանում, եւ դա դեռ չարյաց փոքրագույնն է:

Մինչդեռ, թե՛ իշխանությունը, թե՛ ժողովուրդը պետք է հստակ եւ միակարծիք լինեն առ այն, որ ադրբեջանական խնձորները չպետք է հայտնվեին Հայաստանում, քանի որ դրանք ադրբեջանական ենՙ կարեւոր չէ օրինական են ներմուծվել, թե՞ ապօրինի, կարող են վտանգավոր լինել, թե՞ անվտանգ են :

ԱՐԱ ՄԱՐՏԻՐՈՍՅԱՆ

Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Ազգ» թերթի այսօրվա համարում