Եթե ամփոփենք, ասենք, վերջին շրջանի տնտեսական լրահոսը, ապա կարձանագրենք, որ Հայաստանում հիմնականում կառուցվում են սուպերմարկետներ, մոլեր, առեւտրի կենտրոններ…։ Լավ է, որ կառուցվում են, բայց դրանք որեւէ կերպ չեն կարող հանգեցնել Հայաստանից արտահանման ծավալների աճին։ Դրանց «բովանդակությունը» ընդամենը ներքին սահմանափակ ռեսուրսը վերաբաշխելն է։ Այսինքն, մարդիկ իրենց ունեցած գումարը ծախսում են ոչ թե X խանութում, այլ V մոլում։ Դրանից մարդկանց ունեցած գումարը չի ավելանում, նույնիսկ նոր աշխատատեղ չի ստեղծվում։ Այդ նորակառույց մոլերում ու սուպերմարկետներում ստեղծված աշխատատեղերը ի վերջո այլ առեւտրային օբյեկտում փակված աշխատատեղերի հաշվին են։
Մրցունակ ապրանքների արտադրությունը պահանջում է մեծ ներդրումներ՝ թե ներքին, թե օտարերկրյա։ Օտարերկրյա ներդրումների վիճակագրությունը ցույց է տալիս, որ դրսի կապիտալը, գոնե առայժմ, հետաքրքրված չէ մեր տնտեսությամբ։ Ինչպես արդեն բազմիցս նշվել է, տարեցտարի օտարերկրյա ներդրումները նվազում են, եւ այս տարվա առաջին եռամսյակում այդ միտումը պահպանվել է։ Աճում են հիմնականում հանքարդյունաբերության ոլորտում իրականացվող ներդրումները։
Ինչ վերաբերում է ներքին ներդրումներին, ապա հստակ վիճակագրություն, թե որ ոլորտում մեր տնտեսվարողները որքան ներդրումներ են իրականացրել, չկա։
Հայկ ԳԵՎՈՐԳՅԱՆ
Հոդվածն ամբողջությամբ կարող եք կարդալ «Հայկական ժամանակ» թերթի այսօրվա համարում
